کارشناسان جمعیت معتقدند رواج تک‌فرزندی باعث میشود جمعیت کشور رو به پیری برود و فضای جوانی و شادابی کمتر دیده شود. ادامه روند تک‌فرزندی در خانواده ها و تداوم آن در جامعه باعث میشود که در طول زمان جمعیت کشور کم شود.
بر اساس آمار رسمی بیش از ۳۳ تا ۳۴ درصد خانواده های ایرانی تک فرزند و بدون فرزند هستند .البته رقم دقیقی درباره تک فرزندی در سال ۹۸ مطرح نشده است، اما طبق آخرین آماری که شهین دخت ملاوردی معاون سابق امور ن و خانواده ریاست جمهوری در همایش روز ملی جمعیت در سال ۹۵ اعلام کرد حدود ۱۴ و ۴ دهم درصد خانواده های ایرانی بدون فرزند و ۱۸ و ۹ دهم درصد نیز فقط یک فرزند دارند.
پیامدهای تک فرزندی را باید در خانواده و اجتماع بررسی کرد.
جامعه روز به روز پیرتر میشود. بررسی نتایج سرشماری سال ۹۵نشان داد در فاصله سال‌های ۹۰ تا ۹۵، جمعیت و خانوار به ترتیب با رشد سالانه ۲۴/۱درصد و ۳/۳ درصد همراه بود اما نرخ رشد سالانه جمعیت، نشان از تداوم شیب منفی آغاز شده از سال ۸۵ داشت. یکی از مباحث مهمی که در تحلیل نتایج سرشماری سال ۹۵ مطرح و بر آن تاکید شده در مورد نسبت جمعیتی کشور بود؛ آمارها نشان می دهد سهم جمعیت سالمند با سن بیش از۶۵ سال از ۷/۵ درصد در سال ۹۰به ۱/۶ درصد در سال ۹۵ افزایش پیدا کرده است. براساس آمار سرشماری سال ۹۵سهم میانسالان از کل جمعیت کشور به ۸/۴۴درصد رسیده و با در نظر گرفتن سهم سالمندان، یعنی حدود ۵۱درصد از کل جمعیت ایران را میانسالان و سالمندان تشکیل می‌دهند.
https://www.ninisite.com/article/10956/تک-فرزندی-چه-مشکلاتی-دارد
توجه بیش از حد پدر و مادر تاثیر منفی بر شخصیت کودک دارد. رشد در چنین محیطی باعث میشود کودک از جامعه انتظار داشته باشد که مثل پدر و مادرش با او رفتار کنند. روانشناسان معتقدند فرزند سالاری مانع شکل گیری شخصیت فعال کودک میشود. شخصیت فعال یعنی فرد نسبت به نگرش و رفتار خود هوشیار است، به راحتی تصمیم می‌گیرد، با اعتماد به نفس کارهایش را انجام می‌دهد و خیلی کم مردد میشود. توجه بیش از حد پدر و مادر بر روی تک فرزند باعث تقویت غرور کاذب در او میشود و توقعات او را تا جایی بالا می‌برد که تحمل هر شکست و ناکامی برای او در جامعه سخت میشود.
وقتی کودک خواهر و برادر بزرگتر ندارد، به والدینش متکی میشود و در نتیجه تجربه ای از کودکی و نوجوانی خود ندارد و با بازی‌ها، کارهای این گروه سنی آشنا نیست و یک دفعه پرشی به دوران مسئولیت پذیری بزرگسالان پیدا می‌کند و دچار بلوغ زودرس میشود.
این افسردگی می‌تواند دو طرفه باشد. یعنی هم پدر و مادر را درگیر می‌کند و هم تنها فرزند خانواده را. جدا شدن از فرزند به دلیل ازدواج یا مهاجرت و حتی مرگ می‌تواند پدر و مادرهای دارای یک فرزند را دچار افسردگی کند. تک فرزندها هم در معرض ابتلا به افسردگی هستند. تک فرزندها آن قدر در خانواده مورد توجه بی دریغ والدین قرار می‌گیرند که با وارد شدن به جامعه و دیدن کوچکترین بی‌توجهی، سرخورده می‌شوند.
کودکان در دومین دوره کودکی شان مهارتهای زیادی از همسالانشان یاد می‌گیرند. وجود خواهر یا برادر بزرگتر می‌تواند مهارتهای لازم را برای اجتماعی شدن او فراهم کند. اگر فرزند تک باشد و به دلیل تربیت سختگیرانه والدین اجازه ارتباط با همسالان خود را نداشته باشد. مجبور است در کنار بزرگسالان بزرگ شود، به همین دلیل او تجربه‌های از کودکی و نوجوانی خود ندارد و با بازی‌ها، کارها و نقش های این گروه سنی آشنا نیست و ناگهان پرشی به دوران مسئولیت پذیری بزرگسالان پیدا می‌کند.
https://www.irna.ir/news/83155805/تک-فرزندی-تنهایی-بی-پایان
رشد و زندگی در کنار برادر یا خواهر روحیه جامعه گرایانه کودک را تقویت می‌کند و مدیریت در روابط اجتماعی را به او می‌آموزد. وقتی کودک در خانواده فقط با پدر و مادرش رابطه داشته باشد در روابط اجتماعی دچار ضعف و سرخوردگی در جامعه میشود. گرایش به انزوا، افسردگی، ضعف در برقراری ارتباط با همسالان، توجه بیش از حد به بازی‌های رایانه ای و انفرادی، ترس یا تنفر از حضور در گروه های اجتماعی از جمله خصوصیات تک فرزندهاست.
کارشناسان می‌گویند روابط انسانی در قالب زندگی خانوادگی همراه با خواهر و برادر و داشتن عمه و دایی و خاله و عمو شکل می‌گیرد. ت تک فرزندی می‌تواند تبعات مخرب عاطفی داشته و نسل برآمده از این خانواده ها را به سمت انزوا و تنهایی سوق دهد.
بارداری حساس‌ترین دوره زندگی است و تغییرات گوناگونی در بدن به وجود می آورد. برخی عوارض خاص این دوره می باشند. یکی از عوارض شایع دوران بارداری تهوع و استفراغ است.تهوع در 50 الی 90 درصد حاملگی ها و استفراغ در 25 الی 55 درصد آنها رخ می دهد که در حوالی هفته نهم شدیدتر شده و در 50 درصد ن تا هفته چهاردهم و در 90 درصد آنها تا هفته بیست و دوم بهبود می یابند. در 15 الی 20 درصد ن تا سه ماهه سوم و در 5 درصد آنها تا زمان زایمان نیز ادامه می یابد.
حالت تهوع بارداری در نیمه اول حاملگی (با شدت های مختلف) معمولا بین اولین یا دومین موعد قاعدگی عقب افتاده یعنی حدودا در هفته 5 بارداری تا هفته 6 بارداری شروع شده و تا هفته 14 تا 16 بارداری ادامه می یابد.
دلایل اصلی شروع تهوع بارداری عبارتند از :
تهوع و استفراغ خفیف بارداری، صبح ها شدیدتر است، ولی در 80 درصد موارد در تمام طول روز ادامه دارد.
راههای درمان و پیشگیری از تهوع و استفراغ خفیف بارداری می تواند شدت علائم را کاهش دهد. خوردن غذای کم چربی، پروتئینی و کربوهیدرات ها به مقدار کم و در فواصل متعدد موثراست، همچنین نوشیدن نوشابه های ساده و خنک و مایعات کربنات دار مثل: لیموناد و زنجبیل و بو کردن لیموی تازه، نعنا و پونه نیز موثر است. همچنین برای پیشگیری از تهوع خفیف بارداری از عوامل تشدید کننده از جمله غذاهای ادویه دار، سر و صدا، رایحه موادی نظیر عطریات، سیگار، قهوه، مواد شیمیایی، غذاهای بودار، اتاق تنگ و خفه، گرما و خشکی هوا و حرکات بدنی و چشمی (نظیر رانندگی و نورهای لرزان)، خستگی و دراز کشیدن پس از خوردن غذا و تغییر وضعیت ناگهانی که علائم را تشدید می کند اجتناب کنید. مسواک زدن دندان ها پس از غذا نیز از بروز علائم پیشگیری می کند.
در بعضی ن حامله، تهوع و استفراغ آن قدر شدید است که منجر به کم آبی، اختلال اسید و باز و اختلال الکترولیت و کتوز می شود که اصطلاحا به آن تهوع شدید حاملگی (تهوع شدید بارداری) می گویند. در اغلب ن حامله تهوع و استفراغ خفیف تا متوسط، تا هفته شانزدهم بارداری است ولی در برخی شدید بوده و هر روز استفراغ می کنند. در این فرم در صورت تشدید علائم هنگام مصرف قرص آهن و ویتامین ها باید آنها را قطع و یا قبل از خواب استفاده کرد که در صورت قطع آهن تا هفته 14 روزی حداقل 400 میکروگرم اسید فولیک تجویز می شود.
در تهوع و استفراغ شدید بارداری معمولا آزمایش های خون و ادرار کم آبی را نشان می دهند و بدن به تغییرات رژیم غذایی نیز جواب نمی دهند. در این فرم شدت آن به حدی است که عوارضی همچون کاهش وزن (حتی تا پنج درصد وزن قبل از حاملگی)، کم آبی(Dehydration)، قلیایی شدن خون (آلکالوز) ناشی از دست دادن اسید هیدروکلریک، کمبود پتاسیم(هیپوکالمی) و در برخی موارد نیز اختلالات کبدی گذرا پیش می آید. معمولا برای درمان و پیشگیری از عوارض تهوع شدید بارداری باید بستری شوید. نی که در حاملگی قبل به علت استفراغ بستری شده اند 20 درصد نیاز به بستری شدن در حاملگی بعدی را دارند. نی که در حاملگی اول تهوع و استفراغ شدید ندارند در حاملگی بعدی نیز احتمال آن کم است.
درصورت مشاهده علائم زیر در تهوع و استفراغ بارداری به اورژانس مراجعه کنید.
برای پیشگیری از حالت تهوع بارداری موارد زیر را رعایت کنید.
برقراری رابطۀ احساسی قبل از نزدیکی جنسی شما با همسرتان به کودک آسیبی نمی‌رسد. کیسۀ آب و ماهیچه‌های قدرتمند رحم از کودک محفاظت می‌کنند و هنگام رابطۀ جنسی نیز ترشحات مخاطی غلیظی که دهانۀ رحم شما را مسدود کرده است مانع از انتقال عفونت میشود. در زمان نزدیکی جنسی، آلت تناسلی مرد از واژن فراتر نمی‌رود و امکان ورود آن به رحم وجود ندارد، بنابراین نگران آسیب رسیدن به جنین نباشید.
اگر بارداری معمولی و کم‌خطری داشته باشید، رابطۀ جنسی، تحریک جنسی یا ارگاسم نمی‌تواند موجب زایمان زودرس یا سقط جنین شود. اگرچه ممکن است ارگاسم، تحریک نوک ها و پروستاگلاندین موجود در مایع منی باعث ایجاد انقباضات ملایمی در رحم شما شود، اما این انقباضات عموماً موقتی و بی‌خطر است. اگر پزشک شما، نزدیکی و رابطۀ جنسی را برای شما ممنوع یا محدود نکرده است، جای هیچ نگرانی نیست و شما می‌توانید در دوران بارداری نیز رابطۀ جنسی داشته باشید.
بسیاری از ن معتقدند که در زمان بارداری، رابطۀ جنسی احساس متفاوتی دارد؛ برای برخی لذت‌بخش‌تر است و در مورد برخی دیگر نیز ممکن است در مقطعی از بارداری یا تمام مدت آن به تدریج این لذت کاهش یابد. افزایش جریان خون به لگن موجب تورم واژن میشود. این تورم ممکن است باعث افزایش میل جنسی در زن شود. همچنین ترشحات بیشتر واژن می‌تواند رابطۀ جنسی را برای زن در دوران بارداری لذت‌بخش‌تر کند.
شما ممکن است این تغییرات را دوست نداشته باشید و همچنین متورم شدن واژن، ممکن است احساس نامطلوب پُر بودن به شما بدهد و همان‌طور که در بالا ذکر شد، ممکن است هنگام نزدیکی، پس از آن یا بعد از ارگاسم یک سری گرفتگی‌ها یا انقباضات ملایم در ناحیۀ شکمتان احساس کنید. در سه ماهۀ اول ممکن است در ناحیۀ ها احساس خارش، درد یا حساسیت به لمس شدن آنها را داشته باشید. به مرور زمان، احساس درد عموماً کاهش می‌یابد، اما ممکن است های شما حساس‌تر شوند. برخی از ن متوجۀ این افزایش حساسیت می‌شوند و حتی ممکن است دوست نداشته باشند که همسرشان آنها را لمس کند.
در سه ماهۀ اول ممکن است رابطۀ جنسی موجب احساس خستگی زیاد، بدخلقی یا تهوع و استفراغ شود. اگرچه ممکن است با رفع احساس تهوع در سه ماهۀ دوم، میل جنسی مادر دوباره بازگردد. اما در سه ماهۀ سوم و به خصوص در ماه‌های آخر ممکن است میل جنسی زن دوباره کاهش پیدا کند، در این مرحله شکم بسیار بزرگ شده است و مادر ممکن است احساس خارش داشته باشد یا احساس خستگی زیادی کند. همچنین ممکن است زن اعتماد به نفس خود را در مورد اندام‌هایش از دست داده باشد یا زایمان و تولد، ذهن او را مشغول کرده باشد. برای داشتن یک رابطۀ جنسی خوب که به وضعیت جسمی و روحی هر دو نفر شما کمک کند، بهتر است هر موردی را که باعث ناراحتی شما میشود با همسرتان در میان بگذارید و تغییراتی را برای افزایش آرامش و لذت جنسی برای هر دو نفرتان انجام دهید.
برخی از مردها ممکن است حس کنند همسر باردارشان مانند گذشته یا حتی بیشتر جذاب است، اما همه این گونه نیستند. دلیل‌های زیادی برای کاهش میل جنسی همسرتان، حداقل در بخشی از دورۀ بارداری شما وجود دارد و نباید تصور کنید علاقۀ او به شما تغییری کرده است. ممکن است بار سنگین پدر شدن بر همسر شما تأثیر بگذارد و نگرانی‌های زیاد باعث کاهش میل جنسی او شده باشد. مهم‌ترین دلیل برای کاهش میل جنسی مردان در دوران بارداری، احتمالاً ترس از آسیب رسیدن به کودک بر اثر فعالیت جنسی است.
اگر همسر شما می‌خواهد اطمینان پیدا کند که رابطۀ جنسی آسیبی به کودک نمی‌رساند، در یکی از جلسات ویزیت پزشک او را نیز همراه خودتان ببرید و از پزشک بخواهید تا راهنمایی‌های لازم را به شما بدهد. نکتۀ مهم‌تر این است که در مورد ترس‌ها و نگرانی‌های خود و همچنین نیازها و خواسته‌هایتان با یکدیگر صحبت کنید. روابط صریح، واضح و دور از پیچیدگی می‌تواند بسیاری از نگرانی‌ها را کاهش دهد و منجر به آرامش شما شود. بهتر است سخت نگیرید و از این دوران نیز لذت ببرید.
تغییرات بدن شما در دوران بارداری ممکن است باعث شود که نزدیکی به روش‌های قبل امکان‌پذیر نباشد. در چنین حالتی بهتر است برای یافتن راحت‌ترین حالت رابطۀ جنسی، موارد مختلف را آزمایش کنید. همان‌طور که شکم شما رشد می‌کند، یافتن حالتی که شما با آن احساس راحتی کنید نیز مشکل‌تر خواهد شد. همزمان با پیشرفت بارداری شما، ممکن است قرار گرفتن شوهر شما بر روی بدنتان هنگام رابطۀ جنسی مشکلاتی را برای شما به وجود آورد، همچنین بهتر است که شما در ماه‌های آخر بارداری به پشت نخوابید، در این صورت بهتر است این روش را فراموش کنید و به دنبال روش‌های دیگری باشید.
قرار گرفتن شما روی همسرتان یا خوابیدن به پهلو در کنار هم می‌تواند مشکلات رابطۀ جنسی را در دوران بارداری تا حد زیادی کاهش دهد. بهتر است به خاطر داشته باشید که روش‌های برقراری رابطۀ جنسی دیگری به جز نزدیکی کامل نیز وجود دارد. اگر میل جنسی ندارید یا پزشکتان توصیه کرده است که نزدیکی نداشته باشید، یادتان باشد هنوز هم می‌توانید همسرتان را در آغوش بگیرید و ببوسید و به روش‌های دیگر احساس خود را به یکدیگر نشان دهید.
اگرچه رابطۀ جنسی در صورت منع نشدن توسط پزشک، خطری برای مادر و جنین ندارد، اما لازم است که پدر و مادر مسائل بهداشتی را برای جلوگیری از هر نوع مشکلی رعایت کنند. اگر شما یا همسرتان به هر دلیلی در معرض خطر بیماری‌های آمیزشی قرار دارید، باید از نزدیکی جنسی در دوران بارداری خودداری کنید یا حداقل در زمان نزدیکی از کاندوم لاتکس استفاده کنید.
همچنین اگر همسرتان یا شما مبتلا به تبخال تناسلی فعال یا در آستانۀ ابتلا به آن هستید، بهتر است از رابطۀ جنسی پرهیز کنید، این موضوع به خصوص در ماه‌های آخر بارداری از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است. حتی اگر همسر شما دچار تبخال دهانی است، حتی اگر علائم تبخال بروز نکرده، بهتر است از رابطۀ جنسی دهانی در تمام دوران بارداری خودداری کنید. همچنین در صورت وجود مشکلاتی مانند پایین بودن جفت یا ابتلا به بواسیر یا هموروئید، از رابطۀ جنسی مقعدی نیز پرهیز کنید. رعایت موارد فوق در کنار رعایت موارد بهداشتی توسط شما و همسرتان می‌تواند بی‌خطر بودن رابطۀ جنسی در طول بارداری را برای شما و جنین تضمین کند.
بهتر است در صورت رابطۀ جنسی در دوران بارداری، برای جلوگیری از ایجاد مشکل، هر احساس ناخوشایند یا عجیبی را سریعاً با پزشک مطرح کنید. احساس گرفتگی ماهیچه‌ها هنگام ارگاسم یا پس از آن طبیعی است، اما اگر پس از چند دقیقه برطرف نشود یا پس از نزدیکی، درد یا خونریزی دارید، دچار مواردی هستید که نیاز به بررسی دقیق پزشکی دارند. هر زمانی که سؤال یا نگرانی‌ای در مورد رابطۀ جنسی در دوران بارداری دارید، تردید یا صبر نکنید و به پزشک خود بگویید، به خصوص اگر نمی‌دانید باید از نزدیکی خودداری کنید یا ومی برای انجام این کار نیست.
همچنین اگر به شما توصیه شده است که رابطۀ جنسی نداشته باشید، به طور کامل از چگونگی و حدود آن اطمینان پیدا کنید؛ هیچ سوالی را در این رابطه بدون جواب باقی نگذارید. همین‌طور به خاطر داشته باشید که در مورد رابطۀ جنسی پس از تولد کودکتان نیز با پزشک صحبت کنید.
درباره این سایت